In de nota wordt niet krachtig duidelijk gemaakt dat respect
voor privacy en het beschermen van beroepsgeheim uitgangspunten zijn. Er wordt
geprobeerd om kool en geit te sparen, door te gaan reguleren of protocolleren
hoe persoonsinformatie gedeeld mag worden in situaties waarin dat nu niet mag
of duidelijk is. Terwijl fundamentele rechten zoals privacy nou juist grenzen
stellen aan overheidsoptreden, ook of juist in situaties waar de overheid het
nodig vindt om fundamentele rechten terzijde te schuiven.
Het verlangen om alle maatschappelijke problemen op te
lossen, om 'integraal' te werken en om optimaal diensten te verlenen is
prachtig, maar het fundament onder de rechtsstaat is niet dienstverlening maar
burgerrechten. M.i. zou de visie veel nadrukkelijker aan moeten geven dat er
geen informatie over mensen wordt gedeeld, tenzij (in precies omschreven
situaties, op basis van wettelijke taken en bevoegdheden, gemotiveerd aan de
hand van precies omschreven doelen met onderbouwde effectinschatting,
verantwoord ten overstaan van de betrokkene en de hele samenleving).
Een ander element: de doelbinding impliceert niet alleen dat
er precies wordt aangegeven voor welk doel welke informatie nodig is, en wat er
dan met die informatie gebeurt, en waarom er geen alternatieve manieren zijn om
datzelfde doel te bereiken (ongeacht de vraag of ze betaalbaar zijn want dat is
in de privacywetgeving niet relevant); doelbinding en proportionaliteit
impliceren ook dat het gebruik van de informatie daadwerkelijk effectief is.
Als de gebruikte persoonsinformatie niet leidt tot het doel, was het immers
kennelijk niet noodzakelijk om dat doel te bereiken.
Mijn suggestie zou zijn om te beginnen met een hoofdstuk
waarin wordt uiteengezet wat privacy is en wat persoonsgegevens zijn, waarom
privacy van iedereen gerespecteerd dient te worden (omdat het een mensenrecht
is, omdat het voorwaarde is voor veiligheid, gelijkheid, waardigheid en
vrijheid) en wat de persoonlijke en maatschappelijke risico's zijn van het
(ongeoorloofd) delen van persoonsinformatie (stigmatisering,
hulpeloosheid/onmacht, foute beslissingen gebaseerd op foute veronderstellingen
of op foute data).
Tenslotte ontbreekt in de visie aandacht voor bewustwording,
training en intern en extern toezicht op professionals. De hele visie gaat uit
van regulering en protocollering, waarmee of het werk voor hulpverleners
aanzienlijk ingewikkelder wordt, of de rechten van burgers worden uitgehold.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten