Terreurbestrijding

Geweld en terreur zijn kostbare middelen om je morele gelijk te halen. In een wereld waarin mensen het idee hebben dat ze naar hun overtuigingen kunnen leven, zullen het alleen de heel sneue, machteloze minderheden zijn die de meerderheid proberen te dwingen hen serieus te nemen. Als je goed gebekt bent zodat je mensen kan overtuigen, als je je sterk weet omdat je heel veel medestanders hebt, als het politieke systeem je goeie kansen biedt om invloed uit te oefenen, is terreur wel het laatste waar je je van bedient.

Maar als er genoeg signalen zijn waaruit kan worden opmaakt dat je helemaal geen kans krijgt om invloed uit te oefenen, zal een enkeling zo gefrustreerd raken, zich zó onmachtig voelen, dat hij naar krachtige instrumenten zoekt om z’n zin door te drijven. Signalen als de discriminatie van geloofsgenoten, corruptie, doofpotten en vriendjespolitiek onder mensen met macht, staatsterreur in de vorm van een willekeurige inzet van de zwaardmacht. Signalen als het niet respecteren van grondrechten. Het éénzijdig bepalen dat andere belangen zoals veiligheid, in de zin van behoud van de status quo, belangrijker zijn dan jouw vrijheid en burgerschap.

In een samenleving waarin sommigen meer gelijk zijn dan anderen, waarin mensenrechten niet voor alle mensen gelden, heerst geen recht. In zo’n wereld voelen mensen zich machteloos, en van de machtelozen kan je verwachten dat ze de waarden van democratie en recht niet zullen respecteren.