parlare

En opnieuw vinden onze parlementariërs het nodig om iemand om z’n opvattingen buiten de deur te houden. Deze keer moet ene Haitham al-Haddad, het zal wel weer een “islam-geleerde” of “sharia-prediker” van het extremistische soort zijn, toegang tot het land geweigerd worden. Als we nou maar alles en iedereen met vreemde opvattingen buiten de deur weten te houden, kunnen we fijn doorleven met de illusie dat we het zo roerend met elkaar eens zijn, dat we knus rond ons gezellige haardvuurtje geschaard de enge donkere buitenwereld op afstand hebben weten te houden.
Laat toch praten, zo’n meneer met exotische ideeën. Als ie tijdens z’n verblijf hier strafbare uitlatingen doet: meteen oppakken en berechten. We willen hier geen oproepen tot geweld, laster of leugens.
Maar de enige manier om te horen wat hij denkt en vindt, is door hem gelegenheid te geven zijn verhaal te houden. Dat is ook de enige manier om hem van repliek te dienen. Zonder zijn verhaal zou zo´n repliek gelul in de ruimte worden tenslotte.
Het is de logica achter een parlement, achter debat en vrijheid van meningsuiting: maak verschillende opvattingen en argumenten openbaar, zodat het publiek, de verschillende kanten van een debat gehoord hebbend, zelf conclusies kan trekken.
Daarvoor moet je dat publiek dan wel een beetje serieus nemen, ervan uit gaan dat burgers in staat zijn om verstandig naar meningen te luisteren. Ik denk dat ons parlement dáár een beetje moeite mee heeft.