Het zijn deprimerende tijden vol milieuvervuiling, oorlogsdreiging en slechte publieke voorzieningen. Genoeg om ernstig bezorgd te zijn. Maar het allerzorgelijkst is de erosie van democratie en recht want dat zijn toch de pijlers waarop de aanpak van die problemen rust.
Ik zie twee grote bedreigingen voor democratie en gelijke politieke rechten voor iedereen. Gebrek aan kennis en gebrek aan veiligheid.
Als wetenschap, onderbouwde adviezen of verantwoording er volstrekt niet meer toe doet lopen democratische mechanismen vast. Zie bijvoorbeeld het getoeter van Jan-en-alleman over een kiesdrempel, terwijl er net een staatscommissie is geweest die zich een paar jaar bijzonder grondig gebogen heeft over het verbeteren van ons parlementair stelsel. Zie rapport na rapport waarin gewaarschuwd wordt voor de gevaren van het laissez-faire-marktoptimisme, zonder dat iemand beleid ontwikkelt. Zie de conflicten tussen kennis en belangen waarbij de overheid elke keer de oren laat hangen naar de grootste schreeuwers.
Schreeuwers die het ronduit gevaarlijk maken om je mening te uiten, politiek actief te zijn of het land te besturen.
Dat is de schuld van media, sociale media en politici die keer op keer het vuurtje opstoken maar nog steeds haalt in het beste geval iedereen de schouders op, in het slechtste geval krijgt het slachtoffer de schuld in de schoenen geschoven. Kaag had niet zo bekakt mogen praten. Jetten kan niet tegen een grapje. Van der Wal reageert overdreven. Simons zou geen partij mogen aanvoeren.
Als we de bedreigingen, intimidatie, haatzaai, minachting en insinuaties niet stoppen geven we de politieke vrijheid op. De vrijheid om van mening te verschillen, de vrijheid om invloed uit te oefenen en de vrijheid om misstanden aan de kaak te stellen. Politici voor vrijheid, en politici voor democratie, moeten respect voor hun opponenten tonen en als ze dat niet doen moet een Kamervoorzitter hard ingrijpen. De politie moet daders van intimidatie en laster opsporen, het OM moet ze vervolgen, rechters moeten ze veroordelen. Media moeten podium bieden aan fatsoenlijke politici en niet aan degenen die voor spektakel en vermaak zorgen. Sociale media zouden reglementen moeten maken en handhaven waarin liegen en lasteren verboden worden, of anoniem posten moeten bemoeilijken. Onderwijzers en ouders zouden kinderen fatsoen en eerlijke conflictbeslechting bij moeten brengen.
Alleen een consequente maatschappelijk-politieke heropvoeding kan de democratie nog redden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten