Ekster

Inmiddels ben ik al een beetje gehecht geraakt aan de zielige ekster die in mijn tuin zit. Vast zit, want hij kan duidelijk niet vliegen. Ik had niet verwacht dat ie de nacht zou overleven maar vanmorgen zag ik 'm weer en nou wil ik 'm beschermen tegen de katten. Z'n ouders doen het niet meer. Gisteren maakten ze nog enorm veel lawaai, het klonk als advies en aanmoediging. De ekster zat voortdurend verlangend naar boven te kijken, naar de boom waar de grote eksters zitten, dus ik zetten een laddertje schuin tegen de schutting en ja hoor, met wat gefladder hupte hij van sport naar sport. Het gekwetter van de groten boven z'n hoofd werd bijna hysterisch. Maar de eennalaatste sport was niet met schuim bepakt en prompt viel ie er af.
Vanmiddag stond ie zeker een uur met z'n pootjes in de waterschotel. Ik kan er heel dicht bij komen om stukjes brood en kaas voor 'm neer te leggen maar hij taalt er niet naar. Hopelijk krijg ik 'm vannacht zonder al te veel stress in een doos zodat de kat er niet bij kan.

Zondag

Het is er nog en het lijkt niet eens verzwakt. De ouders kwetteren wel aanzienlijk minder vanuit de boom terwijl dit uilskuiken liever naar boven piept dan even naar beneden kijkt om brood rijst of kaas te pikken die ik heb rondgestrooid. Straks maar weer in de doos en dan hopen dat de ouders het voeren als ik weg ben. Als ie morgen nog leeft krijgt hij een naam. 

dinsdag

Hij laat zich geen derde keer vangen om de nacht in een doos door te brengen, zodat de katten er niet bij kunnen. Volgens mij kan ie inmiddels ook al een beetje fladderen. Hij blijft wel nog als een kuiken naar boven piepen om voedsel of uit angst of om liefde, ik weet het niet. Af en toe zie ik een zwartwitte schicht naar beneden vallen, dat is dan een ouder die 'm voert voor zover ik kan zien. Die ouders kwetteren nog altijd heftig zodra ik in de buurt kom. Ik laat ze verder zelf de opvoeding maar regelen, dus hij krijgt geen naam. Nou ja in gedachten heb ik 'm al Anita genoemd.