Feminisme

Het afgelopen decennium vervingen de woorden diversiteit en inclusie/inclusiviteit begrippen als gelijkheid en gelijkwaardigheid. Dat leek mij uitstekend, het idee dat het niet uitmaakt hoe raar of 'anders' je bent, je hoort er sowieso bij omdat je mens en burger bent. Diversiteit gaf uitdrukking, dacht ik, aan de oneindige veelkleurigheid en veelvormingheid van de mensheid. Het stond tegenover selectiviteit, tegenover homogeniteit, tegenover uitsluiting en rechteloosheid.

Maar diversiteit is verworden tot een kwantitatief begrip dat duidt op 'gemengde samenstelling'. En dat gemengd, dat kan alleen maar als je mensen in categorieën indeelt. De identiteitsverheerlijking waarin iedereen zichzelf als type voorstelt en vervolgens een plek op het podium opeist. Eén enkel kenmerk is doorslaggevend voor je positie: huidskleur, geslacht, seksuele voorkeur. En dat dan alsmaar verfijnder zodat het complete alfabet nodig is om vast te stellen wie je bent. Om je te legitimeren, want zodra je jezelf een letter opplakt dien je je ook met haar en huid te conformeren aan de normen die bij die letter horen. Wat je zegt, wat je vindt, hoe je je kleedt, welke smaak je hebt en wie je vrienden zijn ligt besloten in de categorie waartoe je behoort. En een 'divers' gezelschap betekent dat er van elke soort evenveel in moeten. Desnoods zullen mensen zich uit moeten kleden denk ik, om te bepalen of ze wel tot de gewenste categorie horen.

Daarmee is diversiteit zo langzamerhand antifeministisch geworden. In plaats van de feministische ambitie om identificatie aan de hand van persoonskenmerken overbodig te maken gebeurt precies het tegenovergestelde. Als een stel pubers delen we onszelf en ieder ander in en verwachten we dat de nodige stereotypen waar worden gemaakt. Keuzevrijheid betekent niet langer dat je de vrijheid hebt om alle keuzes te maken die burgers mogen maken omdat ze burgers en mensen zijn. Integendeel, je hebt alleen de vrijheid om je identiteit te kiezen, maar daar zitten dan vervolgens wel alle bijbehorende rechten en plichten aan vast.

Ik ben feminist. Geslacht en seksuele voorkeur zouden er niet toe moeten doen in het openbare leven. Ik hoop dat ook mannen en ook hetero's feminist zijn want pas als iedereen inziet dat intieme details over iemand puur privé zijn - niet iets om je voor te schamen maar ook niet relevant voor de vraag of je iets kan of mag - komt gelijkheid binnen handbereik. Daar zal diversiteit overal een mooi gevolg van zijn.