Eén van de fijnste dingen is ‘s nachts minder of meer
aangeschoten door het pikkedonker fietsen met de muziek onverantwoord hard in m’n
oren en het meiske van google maps stil. Na een avondje kletsen lachen
knuffelen dansen drinken en dan als het niet meer regent zo hard mogelijk over
het gladde asfalt dezelfde bochten als heen en aan de rand van het dorp het
zwarte gat induiken. Er is niemand, in de verte is een snelweg met kleine
lichtjes van ontmenselijkte auto’s, ik ben koningin in mijn domein. M’n benen draaien
draaien draaien ik weet dat ze nog uren zo zouden kunnen.
De stadsgrens over, het is nog vroeg veel mensen hebben hun
gordijnen nog niet dicht. Zij zitten warm opgesloten in hun huizen, ik vlieg
swingend op m’n zadel met gloeiende wangen.
Nooit begrepen dat mensen dit kunnen missen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten