Daniel Levitin, The organized mind

Het leek een interessant boek, vanwege de ondertitel Thinking straight in the age of information overload. Maar ik kwam er niet doorheen, van begin tot einde las ik volstrekt niks nieuws. Jazeker, interessante wetenswaardigheden over hoe onze hersenen werken en hoe je informatie kan systematiseren en wat creativiteit stimuleert. Maar ik wist het allemaal al, doe het allemaal al, of ik vind het gewoon niet belangrijk genoeg om me er zo eindeloos mee bezig te houden. Dat goeie ideeën en oplossingen eerder ontstaan door te dagdromen of niet te focussen, dan door je met een vraagstuk bezig te houden. Dat mensen behoefte hebben aan fysieke objecten om hun geheugen te triggeren en inspiratie te leveren. Dat je minder stress hebt als je je zaken organiseert en dat stress een belemmering voor creativiteit is. Dat organiseren niet betekent dat er geen restcategorie zou mogen zijn. Dat kritisch denken belangrijk is en dat kunst en literatuur noodzakelijke voorwaarden zijn voor volwassen gebruik van je hersenen. Allemaal waar maar het voegt niks toe. Gelukkig maar want als ik een spannend boek had gelezen tijdens m’n vakantie, was ik nauwelijks m’n stoel uit gekomen.