Elke keer als ik mezelf als ‘doctorandus’ neerzet voel ik
een klein steekje. Ik stel nogal prijs op correcte formuleringen en ik vind
taalfouten meestal gewoon dom. Alleen vergeeflijk als ze worden gemaakt door
buitenlanders of dyslectici, of opzettelijk zoals in deze zin. Met ‘doctorandus’
laat ik mezelf kennen als een weinig erudiet mens, het derde jaar al van het
gym afgegaan.
Maar doctoranda staat zo ontzettend tuttig. Je zegt toch ook
geen directrice meer, of rectrix? We zijn gelukkig feministisch opgevoed,
hebben geleerd dat de dokter net zo makkelijk een vrouw kan zijn. Door het
geslacht te benadrukken van iemand die een functie bekleed maak je het
kennelijk relevant.
Mijn Salomon in deze is een gewezen leraar Nederlands. Hij
vindt vooral dat ik met m’n tijd mee moet gaan. Dus lees ik maar gewoon zo
soepel mogelijk door over historicus Patricia Crone, en bestel ik weer een
stapel visitekaartjes met drs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten