Ik lijd aan
dyschronologie. Nou ja, lijden is het niet, maar ik ben erg slecht in
alles wat met data en periodes en chronologie te maken heeft. Hoe lang
is iets geleden, hoeveel dagen heb ik nog, wanneer gebeurde
iets? Zo kan ik ook rustig een te lezen boek klaarleggen dat morgen uit
moet zijn, omdat we er dan over kletsen. Ondertussen duurt het veel
langer dan verwacht om me door een obscure jaren-zestig novelle heen te
worstelen. Om toch gezellig mee te kunnen praten
over het boekje van De Kat, heb ik het gisteravond gauw even gelezen.
Zo snel en achter elkaar een sfeerboek lezen maakt veel uit. Het maakt
de kans veel groter om werkelijk
in de sfeer gezogen te worden, om het bijna te beleven.
Het is ook een goed
verhaal, redelijk geloofwaardig omdat de figuren flink op echte mensen
lijken. De neiging van de auteur om allerlei rare, want beeldende,
uitdrukkingen te verzinnen (hij sprak met de handrem,
moord op afstand) herken ik. Maar het is teveel, het hele boek loopt er
van over. Net iets te mooi geschreven, daardoor net iets te ver weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten