De politie kan misdaad niet voorkomen. Blauw op straat helpt niet tegen misdaad. De Nederlandse politie is vergeleken met andere landen níet onderbezet. Nederlandse rechters straffen in vergelijking met de rest van West-Europa níet laag. Strenger straffen en zero tolerance werken niet. Het keihard bestrijden van drugs is zinloos. De politie legt tachtig procent van alle aangiften direct terzijde wegens gebrek aan personeel, maar krijgt wel opdracht om wietpassen te controleren in coffeeshops. Driekwart van de schaarse recherchecapaciteit gaat op aan het bestrijden van drugs. De recherche is wel onderbezet. De Nederlandse politie is door het tekort aan speurders erg gefixeerd op technische snufjes, zoals tappen, het opvragen van databanken en kentekencamera’s. Het rendement daarvan is niet indrukwekkend.
Bart de Koning heeft, de gigantische voorraad wetenschappelijk onderzoek op het gebied van politie en criminaliteitsbestrijding verwerkt in een handzaam boekje met de sfeer van ‘everything you always wanted to know about…’ Het meeste is best bekend, maar het totaalbeeld is dan toch weer verrassend. Wat wordt er toch een hoop geld en moeite verspild aan klinkklare onzin.
Het is het soort leesvoer dat naar mijn smaak de rekenkamer meer zou moeten produceren. Iedereen kan begrijpen wat er staat, het is degelijk onderbouwd met onderzoeksgegevens en de implicaties voor de politiek liggen voor de hand. Als we hogere opsporingspercentages willen, dan moeten we eindelijk eens stoppen met stoere repressie en symboolpolitiek, en gewoon evidence based effectieve maatregelen nemen (dus rechercheurs opleiden en aanstellen).
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten