Patsers

Een miljonairsfair lijkt me een toestand van grote wansmaak, net als een hoop andere beurzen trouwens. Ik moet er niet aan denken om m’n tijd te verdoen tussen patserige boten en gouden horloges. Eén en al materialisme en decadentie, onsmakelijk. Maar ik zou me ook niet graag begeven tussen de socialistische zuurpruimen die hun verontwaardiging schreeuwen bij de ingang van de miljonairsfair. Jaloers en dus in wezen net zo materialistisch als die rijke stinkerds daarbinnen, beweren ze dat het de rijken zijn die alle ellende van de wereld veroorzaken. Wat een nonsens. Ons kapitalistische systeem met de daarbij horende inkomensverschillen en het consumentisme, heeft zeker nadelige effecten op natuur en welzijn. Daar hebben we dan een overheid voor, om de neveneffecten een beetje te beheersen. Maar de rijkdom van de één gaat niet ten koste van die van een ander, ons soort kapitalisme werkt nou juist niet door groepen mensen uit te sluiten. Integendeel, hoe meer consumenten hoe meer rijkdom. Typisch hoe mensen zich tekort gedaan voelen zodra een ander het beter heeft. Als die schreeuwers nou ns boten gingen verkopen aan de miljonairs, dan zouden ze misschien over hun jaloezie heen komen.