Hèhè dat was een worsteling zeg, voor een kleine pocket. Het frans was nog wel te doen maar de eindeloze beschrijvingen en herhalingen van de tuin en de planten en de gebeden die de pastoor opzegt, man geen doorkomen aan. Toch vond ik het een aardig boekje omdat ik nooit eerder religieuze devotie zo geloofwaardig beschreven zag. De pater aanbidt Maria oprecht en als hij, een jonge, viriele man, verliefd op een meisje wordt worstelt hij al even oprecht met zijn geloof. Maar goed voor de rest was het naar mijn smaak toch een beetje een bouquetreeksromannetje, met nogal platte karakters en een hysterische zelfmoord. Voor mij geen Zola meer.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten