 |
| Girls walk by |
Ik aarzelde zeer of ik wel zeshonderd km zou gaan rijden voor een cd-presentatie van een bandje waar ik sinds m'n veertiende geen aandacht meer aan had besteed, terwijl het mooi vliegweer was. Maar alleen op en neer naar de vliegclub rijden is toch ook al een enorme afstand dus dit kon er nog wel bij. Gelukkig, want wat was het leuk! We waren allemaal veertig jaar ouder en dat overduidelijk met elkaar, het was gewoon een spelletje om zoveel mogelijk herinneringen op te halen. Toen Gé vroeg wie er kleinkinderen had ging zeker een kwart van de handen omhoog. Ik werd gelukkig door verschillende mensen herkend en het was sowieso makkelijk om wildvreemden aan te spreken, het konden best klasgenoten zijn geweest. Door het Limburgs voelde ik me in eerste instantie weer precies op dezelfde manier een buitenstaander als destijds, maar ik begreep de grapjes nog en ik kon de teksten net als iedereen woord voor woord meebrullen. En het optreden was ook nog gewoon heel prima, met een gedeeltelijk nieuwe bezetting en ook nieuwe liedjes en net zo goed contact tussen publiek en band als vroeger. En dat zonder puistjes, identiteitsonzekerheid en gebrek aan zakgeld. Voor het eerst voelde vijfenvijftig echt oneindig veel beter dan vijftien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten