Seksisme en racisme zijn niet alleen funest voor de slachtoffers maar ook voor de gepriviligeerden. Om morele redenen: seksisten en racisten zijn hufters en horken in plaats van respectabele medeburgers. Maar ook om de democratie. Vrede, vrijheid en recht zijn uiteindelijk gebaseerd op de notie dat mensen fundamentele rechten hebben omdat ze mens zijn. Het mens zijn, zonder verdere kwalificaties, geeft een ieder recht op faire behandeling en op universele rechten van de mens. Als je aan voorwaarden moet voldoen om aanspraak te maken op vrijheidsrechten, zoals wit of man zijn, is de democratie geen echte democratie. Het wordt een apartheidsstelsel en dat is een schijndemocratie. Weg vrede, weg vrijheid. De slachtoffers van vandaag zouden de heersers van morgen kunnen zijn. Gelijkheid biedt vrijheid en onrecht veroorzaakt geweld.
Het zal niet helpen om racisme te bestrijden. De meeste mensen zijn niet heel gevoelig voor principiele argumenten. Maar wat zeker ook niet helpt is het beschuldigen van alles en iedereen van (onbewust) racisme, of het in wilde weg eisen van herstelbetalingen voor leed dat de voorouders van de ene Nederlander de voorouders van een andere Nederlander hebben aangedaan. Wie het morele gelijk claimt op basis van huidskleur of gender begaat dezelfde vergissing als de discrimineerders. Gesprek wordt er onmogelijk door. Zelfreflectie, empathie en ontvankelijkheid voor andere perspectieven raken beschadigd doordat wie beschuldigd of gediscrimineerd wordt automatisch in een verdedigingsmodus schiet.
We zullen collectief steeds opnieuw onze sociale en morele normen moeten bepalen. Dat kan alleen met acceptatie van diversiteit binnen dat collectief. Diversiteit op alle dimensies, ook diversiteit in opvattingen en idealen. De harde morele, sociale, juridische en politieke grens waarbinnen we de vrijheid hebben om dat te doen is die van de gelijke aanspraak op fundamentele rechten en respect voor mensen omdat ze mensen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten