Tuig

Minachting en angst zijn geen vruchtbare emoties als het om blokkeerfriezen wappies toetertruckers yogatutjes of boze boeren gaat, ik weet het. Maar ik kan niet anders dan me verbazen over de enorme domheid van het tuig dat weliswaar met 'liefde' zwaait maar ondertussen elke norm of regel naast zich neerlegt. Interview na interview brullen ze alleen maar dat ze 'tegen' zijn, hun 'vrijheid' terug willen en dat het kabinet weg moet. Geen doel, geen idee. Geen benul van democratische besluitvorming en maatschappelijke orde, maling aan de meerderheid, nog niet eens in staat drie zinnen foutloos Nederlands te schrijven. Waarschijnlijk nog nooit een boek of krant gelezen. Blinde overtuiging dat 'het volk' achter ze staat. Cirkelredenerend dat alleen wie mèt hen is tot het volk hoort.
En dat is waar ik zo bang van word. Niet hun intimidatie met grote trekkers of vrachtwagens, niet hun urenlange getoeter om vijf uur 's nachts in een woonwijk, niet hun extreme ongeinformeerdheid. Mijn angst gaat over hun logica: als je ons kritisch bejegent ben je een volksvijand want wij zijn het volk. Geen fascistischer idee dan dat en geen extremer aanval op democratie dan dat.
Wat ik doe is misschien net zo hard en ongenuanceerd schelden en tieren tegen medeburgers met een andere mening. Niet vruchtbaar. Maar af en toe moet ik het toch even kwijt: het geteisem is dood- en doodeng juist omdat ze zo verschrikkelijk dom zijn. Mensen die zich pas 'gehoord' voelen als ze hun zin krijgen.