Dankzij ict kunnen Cameron en ik bij elkaar op koffie/bier-visite en we kletsen wat over hoe we oud-en-nieuw gaan vieren. Zij zitten met absurde hitte dus ze zoeken het water op. Ik vertel over mijn dilemma rond de manier waarop ik naar m'n vrienden in het Westland zal reizen. Met de fiets ben ik wel erg kwetsbaar voor vuurwerk op de heenweg en voor dronken bestuurders terug, maar als ik de auto neem kan ik niet drinken. Dat wekt verbazing in Australiƫ waar vette boetes worden uitgedeeld aan fietsers die alcohol op hebben.
Even later hebben we het over de overlast die ze hebben van blaffende honden die dagenlang alleen thuis zijn. Cameron vermoedt dat er wel ergens een regel zal zijn over hoe lang je je hond alleen mag laten en gebruikelijk is dat er dan een enorme boete staat op het overtreden van die regel. Net als de regels over het verplichte hek rond zijn zwembad in zijn afgesloten tuin, regels over verplichte zwemvesten die vissers en surfers moeten dragen, regels over helmen en gele hesjes en boetes van honderden dollars die bij de minste of geringste overtreding worden uitgedeeld.
Het brengt me (alweer) op de enorme verschillen in beleidscultuur. In Australiƫ is er werkelijk niks denkbaar waarover geen verbod of gebod bestaat en alles wordt met enorme boetes afgedwongen. Tenminste, als je betrapt wordt door een agent die zijn quotum nog moet halen. Het levert iets op wat tegelijk een nannystate mag heten en een groot gevoel van onvrijheid en alomtegenwoordige, boosaardige en onrechtvaardige overheid. En het lijkt mij niet erg effectief.
In Nederland is er ook een handhavingstekort, maar we hebben veel minder het gevoel dat we daarmee mooi onder allerlei oneerlijke boetes uitkomen. Als iedereen zich hier een beetje normaal, sociaal en volwassen gedraagt hebben we niks met handhaving te maken. Handhaving roepen we in als we er onderling niet uit komen. Vervelend als de overheid niet helpt om overlast te bestrijden, maar daarmee is de overheid niet ieders vijand. Het schiet hooguit tekort.
Symbool voor het verschil staat in mijn ogen ons vuurwerk. Ik snap dat er mensen heftig tegen zijn, om milieu- gezondheids- en veiligheidsredenen, en ik ben ook wel bang voor de harde knallers die geheid mijn richting op gegooid worden als ik met m'n ligfiets langskom. Maar het is ook mooi en spannend en leuk en gelukkig wordt het pas verboden als een ruime meerderheid voor een verbod is.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten