Afstomping

Caroline de Gruyter maakt zich in haar column in NRC kwaad over het zwijgen van mensen die zichzelf fatsoenlijk en redelijk achten. Het is het zwijgen dat recht en vrijheid erodeert, inderdaad.

Maar wat kan je anders dan zwijgen? Scheldpartijen, dreigementen, leugens en provocaties van de extremisten, rechts en links, legitimeren de afbraak van rechtsstatelijke waarborgen. Vrome hypocrisie van regeringspartijen die zich niet echt verantwoorden over de Nederlandse bijdrage aan oorlog, onderdrukking, vervuiling en uitbuiting. Het obscene vertoon van rijkdom en egoïsme van de gepriviligeerden. Daar wil je als fatsoenlijk mens helemaal niet aan meedoen, dus zwijg je maar.

En wat zou je kunnen doen? Als iedereen in z’n eigen bubbel zit en jongeren überhaupt geen democratische kennis meer bijgebracht krijgen, als kranten niet meer worden gelezen en tv en internet er enkel voor het amusement zijn, hoe zou je dan medeburgers moeten bereiken?

Het frustrerende van de bubbelsamenleving is dat je misschien wel in gesprek zou willen, maar dat het gewoon niet kan. Verontwaardigd bloggen zal niet helpen, en vriendelijke handreikingen ook niet, want elke bubbel is een isoleercel voor gelijkgezinden.

Het enige wat je kan doen, is je eigen werk en je eigen stukje samenleving zo goed mogelijk doen. Zonder roepen of toeteren. Stilletjes, zonder te zwijgen.

Een andere blik op dezelfde gruwel: https://www.irishtimes.com/opinion/fintan-o-toole-trial-runs-for-fascism-are-in-full-flow-1.3543375