Ik heb in 2000 Scheffers artikel Het
multiculturele drama gemist. Door de manier waarop er in de jaren
daarna aan werd gerefereerd, had ik er weinig behoefte aan om het alsnog te
lezen. Het klonk alsof het een populistische oproep avant la lettre was geweest
tot ‘terugkeer’ naar vaderlandse waarden, en daar had ik helemaal geen zin in.
Nu ik Scheffers fantastische Zonder
wij werkt het niet lees
begrijp ik dat ik me vergist moet hebben. Perfect legt hij uit wat er mis is
met het “pleur op” en “doe normaal” van de premier van alle Nederlanders, maar
ook met het ‘we gaan ze halen’ en de grenzen open en ogen dicht van mijn eigen
partijgenoten.
Scheffer vraagt om leiderschap: alle Nederlanders verbinden,
ook de Nederlanders die er andere waarden op na houden dan de meerderheid.
Pijnlijke en bewuste keuzes over immigratie hardop maken en er de rotte tomaten
voor opvangen. Als je echt vindt dat alle vluchtelingen asiel moeten krijgen,
hoe los je dan op dat Nederland op haar eentje nooit alle vluchtelingen van de
wereld kan huisvesten? Als je echt vindt dat er geen immigrant het land meer in
mag, hoe los je dan op dat je uitwisseling en economische groei wil in een
globaliserende wereld?
Ook heel erg fijn van Scheffers verhaal: eindelijk eens
iemand die benadrukt dat normen niet hetzelfde zijn als waarden. Normen, dat
zijn de rode lijnen, de afspraken over hoe we met elkaar omgaan en die door
niemand geschonden mogen worden. Normen, dat zijn fundamentele rechten en
instituties als de onafhankelijke rechtspraak en volksvertegenwoordiging zonder
last of ruggespraak.
Wat Scheffer doet, dat is leiderschap tonen. Nu nog een
politicus die de leiding neemt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten