Een jonge vrouw waggelt voor me op hoge hakken de trap af. Haar
benen zwikken zo ongeveer zoals de mijne toen m’n knie net kapot was. Het ziet
er pijnlijk uit, en lelijk ook. Het verbaast me dat mensen liever zichzelf met
onmogelijk schoeisel martelen dan zich gespierd en slank te trainen. Ik denk
aan de kennis die mij heftig verweet dat ik onverantwoorde risico’s neem; door
een vliegongeluk zou ik een schandalig beroep op verzekeringen doen en mijn
baas in de problemen brengen. Ik hoor nou nooit dat dit soort toekomstige knie-
en rugpatiënten zo’n last voor de samenleving zijn.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten