Door m’n gevlieg heb ik vrienden en kennissen uit alle
mogelijke verschillende landen en culturen, en vaak kennen we elkaar niet
verder dan wat we op een berg of na een vlucht samen meemaken. Via facebook
houden we contact en zo ontdek je dat een stille kwakkelaar enorm grappig is,
of dat iemand waarmee je samen naar de wolken bent gedraaid moeder van drie
kleintjes is.
Juist omdat facebook een soort online kroeg is, hou ik me er
verre van iedere politieke discussie. Je kan best een gezellig biertje met
iemand drinken als je je er niet van bewust bent dat het een racist is, en
misschien steek je er zelfs nog iets van op.
Maar het eurovisiesongfestival, waar ik al helemaal geen
boodschap aan heb, is kennelijk gewonnen door een bebaarde mevrouw. Good for
her/him. Alleen, facebookvriendjes posten fotoos van de winnaar met de meest
walgelijke teksten eronder. Een Rus vindt dat ‘deze homopropaganda’ streng
bestraft moet worden, omdat zijn tere kindertjes er schade van ondervinden.
Ik zit te shaken alsof ik middenin een burenoorlog zit. Onbegrijpelijk, ongelooflijk,
dat er echte mensen zijn die met dit soort bizarre mensenhaat rondlopen! En nog
denken dat het sociaal aanvaardbaar is om dat de wereld in te slingeren ook. De
discussie is inmiddels afgedaald tot het niveau van de vraag of ik zelf
kinderen heb, en het wachten is op de volgende reactie waarin zeker te lezen
zal zijn dat ik zonder kinderen geen recht van spreken heb over ‘homopropaganda’.
Ontvrienden dan maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten