Antibiotica

Toen ik klein was, ruim dertig jaar geleden, waren er mensen die zich zorgen maakten over het antibioticagebruik in de veeteelt. Antibiotica waren nog niet zo heel lang daarvoor uitgevonden, hielpen duizenden van gruwelijke ziekten te genezen, en men begon zo’n beetje te begrijpen hoe ze werkten. Dat bacterieën resistent kunnen worden, en hoe, was bekend en ook dat je dus spaarzaam met antibiotica om moest gaan.
Jammer, maar politici hadden vooral een luisterend oor voor de economische belangen van boeren. Iemand die in een bed ligt te creperen voert geen effectieve lobby, en bovendien werd er nog niet massaal gecrepeerd. Er was groot vertrouwen in technologische vooruitgang, nieuwe, betere antibiotica zouden heus wel worden uitgevonden.
Dus niet. Hier een paar duizend nierpatiënten door de taugé, daar een premier wiens voet weggevreten wordt, dan weer veertig darmkrampers in een ziekenhuis… het verband tussen ziekte en goedkope vleesproductie zal nog onaantoonbaarder zijn dan tussen roken en kanker.

Ik eet m’n hele leven al vegetarisch. Tegen de tijd dat ik eens een ontstekinkje hoop weg te smeren of slikken moet ik maar hopen dat die plofkippen en dikbilkoeien in de schappen van Appie me de das niet omdoen. Mijn kloppende vinger voor uw gehaktbal, mevrouw.