In tijden niet meer zo genoten van zo'n goed geschreven boek. Het gaat over de eerste verliefdheid, vriendschap en eenzaamheid, herexamens, ontdekken dat volwassenen hun eigen verhaal hebben en enorme fouten maken. Kortom opgroeien. En dat in het Duitsland van begin jaren '80, toen reizen nog bijzonder was en toen je alleen nog contact kon opnemen met je leeftijdsgenoten door langs te fietsen of in een telefooncel te bellen of een brief te schrijven. De ik-persoon is een doodnormale jongen met z'n onluikende politieke bewustzijn en z'n onzekerheden, z'n aardigheid en z'n romantische beleving. Al lezend herbeleef je je eigen tienertijd. Ik kon de geuren van een zomervakantie bijna weer ruiken. De landerigheid en de rare invallen, stoer doen en doodsbang om exposed te worden als je iets helemaal fout had gedaan. Maar ook de volwassenen waar je gelukkig toch nog op terug kon vallen en de veiligheid van het minderjarig zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten