Wat ik zou willen, als burger in bange dagen, is hele strenge en éénduidige maatregelen die altijd en voor iedereen gelden. En passende, flexibele en coulante handhaving. Handhaving primair door middel van praten en voorlichten, door nudges en herinrichting van de openbare ruimte, door appèl op solidariteit en sociale normen. En pas in allerlaatste instantie handhaving met dwang en boetes.
En dan ook nog begrijpelijke communicatie vanuit de regering, met uitleg over de kennis en wetenschap die ze gebruiken om de maatregelen te bedenken maar ook over de risico’s, neveneffecten, juridische randvoorwaarden en economische belangen. Zodat we als burgers denken dat wij in de positie van een minister waarschijnlijk hetzelfde hadden besloten. En dat we blij zijn dat zij het voor ons regelen.
Als toetje op zo’n ideaal coronabeleid zou ik dan nog heel graag nationale zorg willen voor kunst en cultuur, onderwijs en sociale zaken. Omdat een samenleving uiteindelijk draait om het samen leven en voor dat samen heb je ook zoiets nodig als identiteit en ontwikkeling en debat en mentale uitdaging. De focus op veiligheid en gezondheid is natuurlijk best goed, maar veel zingeving zit er niet in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten