2021

 

Als de regering echt verantwoordelijkheid neemt voor natuur- en milieubeleid. Als groene activiteiten worden gesubsidieerd en vervuiling beboet. Als we vooral inzetten op energiebesparing, eerlijke lastenverdeling en duurzame ontwikkelingssamenwerking. Als musea, theaters, artiesten en kunstenaars worden gesteund. Als onderwijs absolute nationale prioriteit nummer één wordt. Als de overheid weer dienstverlenend, beschermend en helpend wordt in plaats van controlerend en straffend. Als werkgelegenheid niet wordt bevorderd door grote vieze multinationals te bevoordelen maar door duurzame en sociale bedrijvigheid te belonen. Als professionals hun werk mogen doen in plaats van hun keuzes tot in detail verantwoorden. Als er toezicht wordt gehouden op kwaliteitssystemen in plaats van individuele handelingen. Als er een vorm van basisinkomen wordt ingevoerd. Als fundamentele rechten actief worden beschermd en er integriteitsbeleid wordt ontwikkeld. Als de aanbevelingen van beide commissies-Remkes worden uitgevoerd. Als diversiteit alle ruimte krijgt. Als achterblijvers niet langer in de steek worden gelaten. Als creativiteit meer wordt gewaardeerd dan commercie. Als we ons niet meer hoeven te schamen voor het vluchtelingendrama. En o ja als we allemaal gevaccineerd kunnen worden en als dat dan ook nog goed werkt en als er niet een volgende virus achteraan komt. Dan wordt het een prachtig nieuw jaar.

Coronakerst

Ik vind kerstmis nogal onaangenaam dus ik onttrek me er zoveel mogelijk aan. De ultieme pervertering van iets wat eigenlijk heilig en feestelijk had moeten zijn. Commerciële kitsch, hysterische overconsumptie, gedwongen gezelligheid. Ik doe niet mee en in plaats daarvan breng ik een kaartje langs bij een Syrische familie waarvan ik niet verwacht dat ze ooit zullen inburgeren. In de natte kouwe wind fiets ik over een troosteloze Binckhorst. M'n oog valt op een geparkeerde auto waar iemand in zit, best gek op zo'n corona-en-kerst-lege dag op een industrieterrein. Twee parkeervakken verder nog één en weer twee vakken verder zie ik alweer mensen in hun auto zitten. En eten. Ik kijk omhoog en zie dat het inderdaad een drive through MacDonalds is. Het kan dus altijd nog erger.

Strenge maatregelen, coulante handhaving

 

Wat ik zou willen, als burger in bange dagen, is hele strenge en éénduidige maatregelen die altijd en voor iedereen gelden. En passende, flexibele en coulante handhaving. Handhaving primair door middel van praten en voorlichten, door nudges en herinrichting van de openbare ruimte, door appèl op solidariteit en sociale normen. En pas in allerlaatste instantie handhaving met dwang en boetes.

En dan ook nog begrijpelijke communicatie vanuit de regering, met uitleg over de kennis en wetenschap die ze gebruiken om de maatregelen te bedenken maar ook over de risico’s, neveneffecten, juridische randvoorwaarden en economische belangen. Zodat we als burgers denken dat wij in de positie van een minister waarschijnlijk hetzelfde hadden besloten. En dat we blij zijn dat zij het voor ons regelen.

Als toetje op zo’n ideaal coronabeleid zou ik dan nog heel graag nationale zorg willen voor kunst en cultuur, onderwijs en sociale zaken. Omdat een samenleving uiteindelijk draait om het samen leven en voor dat samen heb je ook zoiets nodig als identiteit en ontwikkeling en debat en mentale uitdaging. De focus op veiligheid en gezondheid is natuurlijk best goed, maar veel zingeving zit er niet in.