Bange regimes

Voor een tussenstop in China moest ik langs twee of drie security checks, moest ik formulieren invullen over doel en duur van mijn verblijf op Chinese bodem, en kreeg ik een visumstempel van een chagrijnige douanedame. Voor anderhalf uur transit! Nou weet ik uit ervaring dat ook liberale democratieën nogal benauwd doen aan hun buitengrenzen, maar de Chinese controledrift lijkt me nog net een tandje paniekeriger. Juist de behoefte van autoritaire regimes om alles en iedereen altijd en overal te controleren, leidt onvermijdelijk tot een zichtbaar gebrek aan controle. Geen enkel systeem kan bijhouden wie meer dan een miljard inwoners en nog eens miljoenen grensoverschrijders zijn, waar ze naar toe gaan en wat ze van plan zijn. Het wel proberen, is een recept voor fouten en dat zal dan wel tot paranoia leiden. En wat doet een paranoide regime? Juist, proberen meer controle te krijgen.