Normaal gesproken zou ik niet meteen een Jezusboek oppakken,
maar ik was wanhopig. Ik had helemaal geen zin in m’n laatste Shaw-toneelstuk
en van Dennis had ik een Danielle Steele gekregen. Afschuwelijk! Het is
één van m’n principes om een éénmaal begonnen boek eerst uit te lezen
voordat ik aan iets anders begin, maar Steele was nog saaier dan Voskuil,
slechter dan de boeketreeks en ernstiger tijdverspilling dan een radiohandboek. Na twee hoofdstukken smeekte ik om een ander boek,
willekeurig wat. De Mezzanine heeft alleen prullen die toeristen hebben
achtergelaten, dat viel niet mee, maar gelukkig viel m’n oog op de naam van de
auteur. Eén van de beste schrijvers ever, en ik werd niet teleurgesteld. Het nieuwe
testament als roman, geestig en onderhoudend en vlot. Jezus in het rijtje
Buddha, Mohammed en Confucius, leraar van reden en rechtvaardigheid. Naar mijn
smaak geeft Burgess de essentie van het christendom weer, heb je naaste lief en
behandel anderen zoals je zelf behandeld wil worden. En dan slaagt hij er ook
nog in om het menselijke van heiligen te laten zien, twijfel en zwakheden en
falen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten