Nederland zuiver

Albayrak wil neef-nicht huwelijken verbieden en Ter Horst gaat voetgangers controleren op alcoholgebruik. De term politiestaat dringt zich toch steeds meer op moet ik zeggen. Misschien hysterisch, maar god ik word dan ook hysterisch van het voortdurende verbieden, controleren, kleineren van burgers.
Het is ongewenst, gedwongen huwelijken van buitenlanders die mogelijk zieke kinderen krijgen of teveel immigratie, wie zal het zeggen, en vechtpartijen op straat of pissen tegen de muren of geluidsoverlast van lallende feestvierders. Het is niet helemaal duidelijk welk euvel nu weer moet worden aangepakt, en ik begrijp best dat het allemaal ver-schrik-ke-lijk is voor de slachtoffers of de samenleving in z’n totaliteit, tjonge je moet er toch niet aan denken onze vredige samenleving gaat aan straatpis en Turkse domme gansjes ten onder.
Ik begrijp alleen niet dat de vrijheid van zestien miljoen niet huwende, niet messentrekkende mensen daar maar weer voor terzijde geschoven moet worden.
Ik begrijp ook niet hoe je een verbod op neef-nichttrouwen, en een verbod op rondlopen met een neut op, gaat handhaven. Gaan we voortaan bij ieder huwelijk uitgebreid stamboomonderzoek doen? Dna-tests uitvoeren? Misschien is dat nog wel een idee, combineer de alcoholblaastest met een check op de familierelaties, ben je in één keer klaar. Als je de uitkomsten van al dat getest nou eens even bijschrijft op het excelsheet in de centrale database van vingerafdrukken, sofinummers en persoonsgegevens voldoet de overheid eindelijk aan haar belofte de administratieve lasten terug te dringen. Nu nog even wachten tot de PVV of Verdonk er een wet door krijgt die uitzetting mogelijk maakt van iedere vingerafdruk waaraan antecedenten verbonden zijn en hoezee! Eindelijk wordt Holland weer van de jongens van Jan de Wit.

Afluisteren

In het nieuws een hoop verontwaardiging over een mevrouw die haar leven niet meer zeker is nadat ze een telefoontje had gepleegd naar ‘meld misdaad anoniem’. Het gekke is dat de verontwaardiging alleen maar gaat over het feit dat haar anonimiteit is opgeheven. Dat komt doordat ze door de politie was aangemerkt als belangrijke getuige, en daarom werd haar telefoon afgeluisterd. Dat vind ik dan weer maf, dat je kennelijk afgeluisterd kan worden als de politie vermoedt dat je ergens getuige van bent geweest. Ik vraag me meteen af waar ik de laatste maanden geweest ben, wat ik allemaal mogelijk gezien zou kunnen hebben. En mijn lange intieme gesprekken aan de telefoon, hebben daar een paar van die gastjes met een blauwe klep op zitten meeluisteren? Grappen makend over mijn chaotische liefdesleven, brakend over mijn emoties? Of nog erger, spitste een terroristenjager misschien zijn oren toen ik met een vriendin met een exotische naam zat te kankeren op het kabinet?
Ik zal het nooit weten. De kans dat je getapt wordt is groot in dit land, met de meeste telefoontaps ter wereld en de minste aanleiding om burgers te controleren. Als je ‘niks te verbergen hebt’ mag je niet klagen, en als de tappers geen administratieve foutjes maken waardoor je perongeluk kwalijke antecedenten in je cv krijgt, of bedreigd wordt door zware criminelen, heb je er ook geen last van. Alleen een onprettig idee, die politieagenten die zich vrolijk maken over mijn zieleroerselen.

hoofddoeken

Ik doe aan zelfcensuur omdat ik op geen enkele manier de indruk wil wekken dat ik ook maar iets met Wilders gemeen zou hebben. M'n stukje over vrouwen in bespottelijke gewaden haal ik dus weg.
Hoewel ik mij het recht voorbehoud om te vinden dat gothic hekse-outfit, te grote afzakbroeken en niqaabs er idioot uitzien, meen ik dat alle dragers van zulke stomme kledij het volste recht hebben om zichzelf zo uit te dossen. Als ik maar mag lachen.

het goede voorbeeld

Voor me uit fietsen twee agenten, ‘politie’ in fiere fluorletters op de schouders. Ze dragen helmpjes maar ze slalommen geoefend om obstakels heen, nemen de bocht ruim over de rijbaan in plaats van het haakse fietspad en één van de twee heeft geen licht. Net echte fietsers. Als ik ze inhaal giechel ik ‘u heeft geen licht’ en ik krijg een agressieve snauw terug. Geen humor. Andersom had ik op z’n minst kunnen gaan lopen, of gewoon zestig euro dokken.

Gelijkheid...

Zonder geloof, hoop of liefde is het leven wel erg triviaal. Ik denk dat mensen daar onzeker van worden, ze weten dat hun leven, dat zijzelf, triviaal zijn. We willen zo graag iets zíjn.
Iets zíjn, iets voorstellen, dat betekent het hebben van een identiteit. Tegenwoordig zijn het de media die je een identiteit kunnen verlenen. Het gaat om bekendheid, gezien worden door zoveel mogelijk mensen. Voor de miljoenen voor wie fifteen minutes fame niet zijn weggelegd blijft gelukkig nog het fan-schap over. Door fan te zijn van iemand kan je je met die persoon identificeren, deel je alsnog een beetje in de bekendheid. Alleen gekend worden betekent dat je er toe doet.
Als je het niet eens op kan brengen om iemands fan te zijn, blijft slechts jaloezie over. Wie denken die bekende mensen wel dat ze zijn? Ze moeten hun kop maar weer gauw onder het maaiveld steken, dan voelen we ons weer lekker gelijk.

NRC

De nrc meent een paradox te ontwaren: uit onderzoek blijken krantenlezers weinig waardering op te brengen voor stoer taalgebruik, en toch groeit de PVV. Duhuh, alsof PVV-kiezers een krant lezen!?

Integratiedebat

In de afgelopen tien jaar is, onder invloed van de 9/11 aanslag, het debat over buitenlanders in Nederland verschoven van een debat over ‘migratie’, via ‘allochtonen’, naar ‘de islam’. Daarmee is de probleemanalyse verschoven van de vraag of de Nederlandse economie en het sociale zekerheidsstelsel de toestroom van buitenlanders wel aan kon (migratie), via de vraag of allochtonen wel voldoende in de Nederlandse cultuur pasten en of zij niet voor specifieke veiligheidsproblemen zorgden, naar bescherming van abstractere ‘typisch Nederlandse’ waarden, normen en overtuigingen.
Dat betekent dat integratie in eerste instantie betrekking had op de economie, vervolgens op criminaliteit en overlast, en uiteindelijk op de Nederlandse cultuur en rechtsstaat.

Spreken over ‘buitenlanders’ of over ‘Marokkanen’ of ‘Antillianen’ wordt in Nederland veelal direct geassocieerd met racisme of fascisme. Zulke termen roepen zoveel emoties op dat er geen debat kan plaatsvinden. Het integratiedebat wordt daardoor met omfloerste en eufemistische woorden gevoerd, en het discours van degenen die tegen buitenlandse invloed op Nederland zijn, wordt acceptabel doordat het over acceptabele onderwerpen lijkt te gaan: de vaderlandse geschiedenis, Joods-Christelijke waarden, de verworvenheden van de rechtsstaat. Neveneffect daarvan is wel dat degenen die debatteren over buitenlanders, definiëren wat die geschiedenis, waarden en verworvenheden dan precies zijn. Voor iedereen die andere opvattingen heeft is het bijzonder moeilijk om het initiatief terug te nemen, vanwege de associatie met ‘extreem-rechts’.

Het acceptabele discours heeft ook tot gevolg dat extreem-rechts niet meer extreem wordt gevonden. Omdat de gevestigde politieke stromingen en intelligentsia nagelaten hebben om problemen met de integratie van buitenlanders te benoemen, zijn zij na het electorale succes van Fortuyn terughoudend bij het bestrijden van rechts-extremisme. Bovendien hebben die rechts-extremismen het over legitieme onderwerpen.
In de nabije toekomst zal er steeds meer politieke druk ontstaan, onder het mom van bescherming van Nederlandse waarden en van de rechtsstaat, om de rechtsbescherming van individuele burgers (van verdachten!) minder stringent te maken. Het risico daarvan is dat er een vicieuze cirkel ontstaat van het in de hoek drukken van bevolkingsgroepen, toenemende uitsluiting leidt tot toenemende normoverschrijding, en daarmee wordt bevestigd dat die bevolkingsgroepen inderdaad een probleem voor de samenleving vormen.

Spiegeltje spiegeltje aan de wand

Ik herken mezelf in een column waarin een venijnig beeld van hoogopgeleide liberalen wordt geschetst. In een filmpje waarin facebookers te grazen worden genomen. Een cabaretier steekt de draak met mijn type. Auw. Maar ik ga er niks anders door doen. Hooguit heb ik wat meer compassie, met domoren, huichelaars en schreeuwlelijkerds.