Zelf denken

Twintig jaar geleden ging ik er nog – heel naief – van uit dat verworven rechten niet meer verdedigd hoeven worden. Ik zag de liberale democratische rechtsstaat als een soort clickfonds: éénmaal geëmancipeerde minderheden worden steeds minder gediscrimineerd, individuele vrijheden worden gerespecteerd, de scheiding van machten en het onderscheid tussen publiek en privaat worden geaccepteerd.

Fout. Naarmate gevarieerder uitingen op meer manieren hun weg naar het publiek vinden worden de bangerikken en reactionairen steeds zenuwachtiger. Naarmate vreemdere minderheden zich meer emanciperen worden oude gardes arroganter. En de overheid grijpt de macht over het private domein: ethiek, fatsoen, omgangsvormen.

Er is maar één reactie mogelijk, één manier om ons te verzetten tegen de inbreuk op ons recht om te denken en te zeggen en te tekenen en te roepen wat we willen. We moeten harder roepen, méér zeggen en vooral beter denken. Het enige verzet tegen de poging van big brother om onze gedachten te beheersen, is onze gedachten niet laten beheersen. Zelf denken. En zelf denken, dat kan alleen door veel te lezen, te praten, te schrijven, te discussiëren.