Martin Weresow, Tagebuch; Zwei Jahre in Papua; Berichte aus der Entwicklungszusammenarbeit

 

Ik ken Martin van de camping en onze bergwandelingen en gesprekken over vliegen, culturen, avonturen. Hij vertelde hoe hij twee jaar als meubelmaker een schooltje opzette op Papua Nieuw Guinea en hoe daar levenslange vriendschappen uit voort zijn gekomen. Daarover heeft hij een boekje gemaakt met een paar fotoos en vooral zijn wederwaardigheden die hij in lange emails aan z’n vrouw en vrienden schreef. Dat blijkt fantastich te werken. Hij is een meeslepend schrijver en laat zich kennen als een open, nieuwsgierig en af en toe boos of juist enthousiast mens. Hij beschrijft tegen welke moeilijkheden hij aanloopt maar ook over het succes van z’n lessen en z’n meubelverkoop. En over de achtergrond van een land dat net uit een burgeroorlog komt en dat eigenlijk het stenen tijdperk nog niet ontgroeid is. Ik heb genoten.

Voor oorlog

Terwijl Julia een filmpje deelt van een sleeppiloot wiens huis en tuin volledig verwoest zijn - hij laat zien hoe alle vliegstickers op z'n koelkast als schietschijf zijn gebruikt - post Regina weer een berichtje tegen oorlog. De sleeppiloot zegt in het filmpje dat bijna al onze Russische vliegvriendjes de oorlog gerechtvaardigd vinden, en dat wordt even later op de radio in O.V.T. bevestigd.

Zomaar even drie kanten van hetzelfde verhaal. Hoewel het niet moeilijk is om rechtvaardigingen voor de Russische aanvallen af te wijzen, heb ik iets meer moeite met de andere perspectieven. Regina heeft natuurlijk helemaal gelijk als ze stelt dat geen weldenkend mens oorlog wil, en dat het makkelijk wapens leveren is vanuit onze veilige leunstoelen. Ik was ook altijd van de partij die meende dat minder wapens minder geweld zou betekenen. Al jaren wind ik me op over westerse wapenleveranties aan Saoedi-Arabië waarmee vooral Jemen volstrekt vernietigd is. Of aan het Egyptische regime waarmee elke vorm van oppositie wordt onderdrukt. Westerse wapens hebben gruwelijk leed veroorzaakt, decennia lang en wereldwijd. Dat zou 'realistische' geopolitiek zijn, ware het niet dat het moralistische westen inmiddels geen greintje geloofwaardigheid meer heeft in Afrika, Azië en Zuid-Amerika en waar het dus makkelijk spinnen is voor de Russische en Chinese propaganda. Weg bondgenoten, weg markten, weg stabiliteit.

Maar ik blijf Julia en Oleg, die onvermoeibaar fondsen voor warme sokken en drones werven, toch maar steunen. Steeds openlijker ook voor de aanschaf van wapens en munitie. De sleeppiloot heeft geen huis meer om naar terug te keren en hij probeert nu als 65-plusser een nieuw bestaan in Kiev op te bouwen.

Als de Oekraïeners geen steun krijgen bij hun verdediging en heel Oekraïene onder de voet wordt gelopen, moet hij weer vluchten. Dan komen er nog veel meer vluchtelingen naar onze landen. Dan blijven oorlogsmisdaden opnieuw onberecht en onbestraft. Dan moeten we de Europese defensie nog verder opbouwen. Dan worden koloniale machten nog meer aangemoedigd om buurlanden aan te vallen. Kortom dan is de oorlog misschien snel voorbij maar de vraag is of Russische bezetting of controle zoveel vreedzamer zal zijn.

Taal doet er toe

Regelmatig wordt er over politiek gesproken als over een strijd van 'vijanden'. Geen wonder dat er polarisatie is. Politieke partijen kunnen tegenstanders zijn, oppositie voeren en er kunnen allerlei dissidenten in hun gelederen te vinden zijn. Wie politiek als vijandschap beschrijft ondermijnt het democratisch proces.