Continuum

De twee sensaties die mij heen en weer bewegen: schoonheid van de natuur, en onrecht. Onrecht doet twijfelen aan de zin van leven. Natuur is zin.

September

Ineens is het weer herfst. Regenpak aan, lichten aan, stapels dooie bladeren. De geur van natte aarde en schimmels, kouwe rooie wangen en wit uitgeslagen weilanden. Zalig!

Kantoor

Ik word depressief van m’n werkomgeving. Ik heb de meest vreselijke werkruimtes lachend overleefd: een zolderkamer waar ik ’s avonds stoffig uit kwam; een tuinhuis waar de herrie van de vliegtuigen het praten onmogelijk maakte; een vierpersoonskamer met uitzicht op de bomgordijnen van de naastliggende ambassade; een saaie werkplek zonder echt daglicht; en als laatste een heus sick building waar je voortdurend in verdwaalde omdat alle kamers identiek waren. Maar niks was zo erg als het huidige megalomane grootste kantoor van het land. Niet eens omdat het zo foeilelijk is met een fascistoide entree achter een Disney-hek met graftombe bij wijze van kunstwerk, met z’n viezige messing deuren en neppige granieten vloeren, of omdat de architect alles in het werk heeft gesteld om fietsen, lopen en traplopen te ontmoedigen. Niet eens omdat de draaideuren altijd kapot zijn zodat het toch al bijzonder ontoegankelijke gebouw in een compleet ondoordringbare – of niet te ontsnappen – vesting verandert. En eigenlijk ook niet echt omdat we als een stel schapen voortdurend in de rij moeten staan en dagelijks als een stel kleuters onze pennenbakjes, koffiemokken en telefoons lopen te sjouwen en een kwartier bezig zijn voordat we aan het werk kunnen.

Waar ik echt ongelukkig van word is de effective uitroeiing van ieder individualisme. We hoeven geen uniformen aan, onze koppen worden niet kaal geschoren en we mogen ons nog steeds met een naam voorstellen in plaats van een nummer, maar de druk om jezelf zo inwisselbaar mogelijk te maken is groot. Isoleercellen met nietszeggende bkr-kunstwerkjes, electrisch aanpasbare ‘clean desks’, witte kasten als muren. Pas je aan, stel je met huid en haar beschikbaar voor de baas (mobiele telefoons en tablets laten je geen excuus om onbereikbaar te zijn), werk niet met de instrumenten die je nodig hebt maar met de instrumenten die we ter beschikking stellen. Bring your own device is newspeak voor: financier je werk uit eigen zak. Flexibel zijn betekent: pers je in de robot-mal, zodat je altijd overal inzetbaar bent. En Het Nieuwe Werken staat voor: al je ervaring, al je individuele competenties, al je behoeften zijn ouderwets, overbodig en verkeerd.

Door de buitenwereld werden ambtenaren altijd al als grijze muizen gezien. Het management weet wel beter. Ambtenaren zijn kippen, die pers je in een gerationaliseerde legbatterij.